Cukrzyca ciążowa: pierwsze starcie

10:20 Gosia Komentarzy: 5


Powiem wprost, kiedy usłyszałam "pani Małgosiu, mamy cukrzycę ciążową", poczułam się, jakbym dostała obuchem w głowę. Dosłownie. Zamurowało mnie. Głównie dlatego że kompletnie nie spodziewałam się takiej informacji. Wyniki wydawały mi się w normie, dopiero na wizycie dowiedziałam się, że w ciąży normy są nieco inne.

Przekroczenia nie były duże. Zarówno na czczo, jak i po dwóch godzinach wynik był w normie. Jedynie po godzinie lekko przekroczony. No ale czytałam później, że cukrzycę diagnozuje się nawet wtedy, gdy tylko w jednym punkcie krzywej wynik jest ponad normę.

Siedziałam w gabinecie, ale czułam się, jakbym przeniosła się gdzieś indziej. Nie potrafiłam o niczym innym myśleć, tylko w kółko słyszałam w głowie głosik "cukrzyca, cukrzyca, cukrzyca...". Nawet podczas USG, zamiast podziwiać kształtny nosek i usteczka Bartusia, myślami byłam gdzie indziej. Otrzymałam zalecenie, aby poczytać o diecie cukrzycowej, udać się po bezpłatny glukometr i umówić do diabetologa (wizyta 6 czerwca).

Po wyjściu z gabinetu miałam ochotę się rozpłakać. Po pierwszej ciąży przywykłam do braku jakichkolwiek problemów zdrowotnych. A tu i niedoczynność z podejrzeniem Hashimoto, i nagle cukrzyca ciążowa. Wpadłam w lekkiego doła, wyobrażając sobie oczywiście scenariusze najgorsze z możliwych.

Dół pogłębił się, kiedy zaczęłam zapoznawać się z zasadami diety cukrzycowej. Ważenie każdego pokarmu, przeliczanie zamienników węglowodanowych... Miałam ochotę siąść i płakać. Zwłaszcza że ja po prostu lubię jeść. Postanowiłam jednak wziąć się w garść i poczekać z załamaniem się do momentu, aż będę mieć glukometr, rozpocznę pomiary i będę wiedziała, jak te moje cukry wyglądają.

Jak więc wyglądają?

Nie jest źle, powiedziałabym nawet, że jest dobrze. Wprawdzie pomiary wykonuję dopiero od trzech dni, ale jeszcze ani raz nie zdarzyło mi się przekroczyć normy (na czczo wynosi 90, godzinę po posiłku 140). A jem w sumie całkiem przyzwoicie - nie chodzę głodna, czuję się najedzona. Zamieniłam jasne pieczywo na żytnie, w odstawkę poszła zdecydowana większość słodkości (patrz niżej) i dania smażone, jem dużo więcej warzyw. Zamiast smażyć, piekę w piekarniku albo duszę. A przede wszystkim: jem regularnie co 2-3 godziny (pierwszy posiłek zwykle ok. 8, ostatni ok. 21). Jednym słowem: odżywiam się po prostu zdrowiej.

Na czczo pomiary wynoszą zwykle ok. 87, godzinę po posiłku ok. 100 (więc teoretycznie mogłabym jeść nawet więcej). Pomiarów dokonuję aż 6 razy dziennie: na czczo, po pierwszym śniadaniu, po drugim śniadaniu, po obiedzie, po podwieczorku i po kolacji.

Tego, czego bałam się najbardziej, to to, że będę musiała całkowicie zrezygnować z uwielbianych przeze mnie truskawek i czereśni, na które obecnie jest sezon, a które - jak to owoce - mają cukier. Na szczęście tak nie jest. Nawet po zjedzeniu niemal pół kg czereśni mój cukier po godzinie nie przekracza 100. Co ciekawe, mogę jeść również lody (ważne - nie w polewie czekoladowej, lecz zwykłe gałkowe). Po jednej gałce pomiar po godzinie wynosi poniżej 90. Trochę mnie to pocieszyło, bo obawiałam się, że wszelkie jedzeniowe przyjemności będą musiały odejść w zapomnienie. Robię więc tak, że jeśli mam ochotę na coś słodszego - po prostu testuję na sobie, jak zareaguje mój organizm. Zjadam rozsądną porcję, a następnie po godzinie kontroluję cukier.

Powoli więc oswajam się z nową sytuacją. Plus jest niewątpliwie taki, że - tak jak już pisałam - moja dieta jest po prostu zdrowsza, z korzyścią i dla mnie, i dla dziecka. Na dodatek przy takiej diecie nie powinnam za wiele przytyć, więc i mniej będzie do zrzucania po porodzie.

Póki co jest nieźle. Mam nadzieję, że tak będzie nadal.

Wszystkim słodkim mamom polecam grupę na FB - Cukrzyca ciążowa

5 komentarzy:

  1. Na pewno nie jest fajnie usłyszeć taką diagnozę, ale najważniejsze jest sobie z nią poradzić, tak jak Ty to zrobiłaś. Trzymam kciuki, za dalsze prowadzenie diety :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Tez w drugiej ciąży miałam przygodę z cukrzyca. Przerazalo mnie wszystko łącznie z dieta i dzieckiem czy coś będzie nie tak. Pomagała bardzo właśnie grupa na fb która polecasz :)
    Nie jest to straszna rzecz ale warto się pilnować. Ważna sprawa to to że o cukrzycy trzeba powiedzieć na porodówce, bo możesz a wręcz powinnaś zjeść coś. By uniknąć nagłych spadków cukru. Po porodzie kluli mi kilka razy młodego, ale na szczęście wszystko było cacy. U Ciebie też będzie :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Ja niestety na czczo miałam wciąż za wysoki cukier, skończyło się insuliną, na szczęscie mój syn urodził się zdrowy i w normie wagowej, jednak to ile stresu przeszłam w ciąży wiem ja i mój mąż. To było coś okropnego mierzenie cukru, insulina w udo i wiecznie byłam głodna, przez co mój syn urodził się z anemią... tragedia, cokolwiek zjadłam skakał mi cukier jak oszalały.

    Aż boję się pomyśleć co byłoby przy drugiej ciąży.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja też na samym początku ciąży usłyszałam "mamy cukrzycę ciążową "Mam niedoczynność tarczycy z Hashimoto i jeszcze podejrzewają nadciśnienie ☹ Od 2 miesiąca aplikuję insulinę na noc, oj nie lubię tego bardzo ale cóż zrobić...Z jedzeniem nie jest źle, testuję swój organizm i wiem na co i kiedy mogę sobie pozwolić. Brakuje mi słodyczy ale cieszę się że mogę jeść lody głównie jem śmietankowe albo sorbety i jest nieźle ��Dużym plusem jest to że na początku schudłam 5 kg, a teraz będąc w 7 miesiącu ciąży łącznie przytyłam 4,5 kg �� Marzy mi się kremówka ��Kochane można się przyzwyczaić,tylko trzeba sie stosować do regularnego jedzenia, zwracać uwagę na rodzaj posilku, ruszac sie bo to jest ważne i nie denerwować się za bardzo bo w moim przypadku ciśnienie zaczęło wariować ☹ Mam nadzieję że wszystko skończy się u mnie dobrze i mały urodzi się zdrowy, tak bardzo się boję...Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Już niedługo, wytrzymasz :) Trzymam kciuki i daj znać, jak malutki się urodzi.

      Usuń